15/09 – Terrabona

 

 

Om een uur of zeven in de morgen brengen aarden wegen ons naar Terrabona, voordien een gemeenschap van Ciudad Dario, nu een onafhankelijke gemeente, met rechtstreekse busverbinding naar Managua. We maken gebruik van het transport van Pro Salud, een NGO opgericht door Belg Toon Bongaerts, die medische hulp naar de gemeenschappen brengt. Doel van ons bezoek is een beeld krijgen van de lokale jongerensituatie en meer specifiek van de jongerengroep Jóvenes Unidos de Terrabona, die een vijftal jaar geleden ontstond in de schoot van Pro Salud.

Een recent onderzoek over de capaciteit van verschillende gemeentes in het noorden van Nicaragua, wijst het lokale bestuur van Terrabona aan als het slechtste van de regio, vooral voor wat betreft het beheer van de weinige fondsen. Er blijkt nogal wat geld te verdwijnen in donkere zakken.

De jongeren dragen de gevolgen van dit wanbeheer en van de onverschilligheid en de onkunde van hun bestuurders. Mogelijkheden om zich te ontspannen zijn beperkt tot een partijtje voetbal, volleybal of basket op een van de sportveldjes. Aangezien de veldjes niet verlicht zijn, is het ten laatste rond een uur of tien muisstil in Terrabona. Volgens een van de politiemannen kan je met gerust hart op straat slapen. Niemand zal je beroven en enkel het geblaf van een hond of het gefluit van enkele vogels kunnen je slaap verstoren. Na schooltijd zoeken de jongeren thuis hun kamer op om televisie te kijken of muziek te beluisteren.

Achttienjarigen die hun middelbaar hebben afgewerkt hebben verder niets meer te zoeken in Terrabona. Geld om verder te studeren is er niet en in Terrabona zelf zijn trouwens geen technische hogescholen of universiteiten. Werk al evenmin. De drie advocaten die er zijn, zitten met hun vingers te draaien. Het gemeentebestuur, de scholen en de weinige winkels zijn al overbemand. Rest als oplossing: migreren. Sommige jongeren migreren nog voor ze hun middelbaar hebben voltooid. Ze zoeken hun gading in Managua, in Spanje, in de Verenigde Staten of in Costa Rica waar ze de slecht betaalde en zwaarste jobs krijgen. Een groot deel van de families leeft van het geld dat hun familieleden in het buitenland opsturen. ‘Dit wordt een dorp van bejaarden’, zegt een moeder van drie kinderen die allen in Miami aan het werk zijn.

Voor vele meisjes is een man zoeken en trouwen de voornaamste bezigheid tijdens en na de middelbare school. Een veertienjarige moeder is geen rariteit in Terrabona. Kinderen en een man vormen de zekerheid voor de toekomst.

Een van de medewerkers van Pro Salud vertelt ons dat heel wat mensen klagen over hoofdpijn en rugpijn. Stress. Veranderen van job, zouden we in België zeggen. Maar daar is geen denken aan. Er moet brood op tafel komen, er moeten monden worden gevoed. En er zijn geen jobs, laat staan dat de luxe bestaat om even te veranderen.

Terrabona, ‘goede grond’. Jammer dat het jonge zaad geen kans krijgt om vruchten af te werpen.